சென்னை , 5 ஜூலை (ஹி.ச.)

வைக்கம் முகமது பஷீர் மலையாள இலக்கிய உலகில் பேய்ப்பூர் சுல்தான் என்று அழைக்கப்பட்ட மிக முக்கியமான எழுத்தாளர்களில் ஒருவர்.

அவரது எளிமையான, மனிதநேயம் நிறைந்த, நகைச்சுவை மற்றும் சுயஎள்ளல் கொண்ட எழுத்து நடை அவரை வாசகர்கள் மத்தியில் பெரிதும் பிரபலமாக்கியது. அவரது வாழ்க்கை வரலாறு பல சாகசங்கள், வறுமை, சுதந்திரப் போராட்டம் மற்றும் ஆன்மிகத் தேடல்களால் நிறைந்தது.

ஆரம்ப வாழ்க்கை:

வைக்கம் முகமது பஷீர் 1908 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 19 அன்று கேரளாவின் வைக்கம் அருகே தலையோலப்பறம்பு என்ற கிராமத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை மர வியாபாரியாக இருந்தார், ஆனால் குடும்பம் பின்னர் வறுமைக்கு ஆளானது. ஆரம்பக் கல்வியை மலையாளப் பள்ளியிலும், பின்னர் வைக்கம் ஆங்கிலப் பள்ளியிலும் பயின்றார்.

11 வயதில், கோழிக்கோட்டுக்கு வந்த மகாத்மா காந்தியைப் பார்க்க ரயிலுடன் ஓடி அவரது கையைத் தொட்ட அனுபவம் அவரது வாழ்க்கையை மாற்றியது. இந்த சம்பவம் அவரை காந்தியவாதியாகவும், சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈடுபடவும் தூண்டியது.

சுதந்திரப் போராட்டம் மற்றும் சிறைவாழ்க்கை:

இளம் வயதில் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட பஷீர், பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்கு எதிராக தீவிரமான எழுத்துக்களை எழுதினார். இதன் காரணமாக பிரிட்டிஷ் அரசு அவரைத் தேடியது, மேலும் திருவிதாங்கூர் அரசு அவரை சிறையில் அடைத்தது.

சிறையிலிருந்து விடுதலையான பின்னர், அவர் இந்தியா முழுவதும், ஆப்பிரிக்கா மற்றும் அரேபியா உள்ளிட்ட பல நாடுகளுக்கு நாடோடியாகப் பயணித்தார். இந்தக் காலகட்டத்தில் கப்பல் ஊழியர், சமையற்காரர், சூதாட்டவிடுதி ஊழியர், திருடன் உள்ளிட்ட பல தொழில்களைச் செய்தார்.

இலக்கியப் பயணம்:

ஆரம்பத்தில் தீவிரமான அரசியல் எழுத்துக்களை எழுதிய பஷீர், பின்னர் அவற்றை அழித்துவிட்டு, எளிமையான, நகைச்சுவை மற்றும் மனிதநேயம் நிறைந்த எழுத்து நடைக்கு மாறினார். அவரது கதைகள் வாழ்க்கையின் எளிய தருணங்களையும், ஒதுக்கப்பட்ட மனிதர்களின் உணர்வுகளையும் பிரதிபலித்தன.

பிரபலமான படைப்புகள்:

பால்யகாலசகி (1944): காதல் மற்றும் வாழ்க்கையின் இழப்புகளைப் பற்றிய நாவல்.

பாத்துமாவின் ஆடு: குடும்ப வாழ்க்கையை நகைச்சுவையுடன் சித்தரிக்கும் குறுநாவல்.

மதிலுகள்: சிறை வாழ்க்கையையும் காதலையும் மையமாகக் கொண்ட படைப்பு.

நீலவெளிச்சம்: இது திரைப்படமாகவும் எடுக்கப்பட்டது.

ஆன்மிகத் தேடல்:

இளமையில் இடதுசாரி கருத்தியலில் ஈர்க்கப்பட்ட பஷீர், பின்னர் இஸ்லாமிய சூஃபி மரபை ஏற்றுக்கொண்டார். இந்த ஆன்மிகப் பயணம் அவரது எழுத்துக்களில் காதல், அன்பு மற்றும் மனிதநேயத்தை மையப்படுத்தியது. இந்தியா-பாகிஸ்தான் பிரிவினையை அவர் ஒருபோதும் ஏற்கவில்லை. காந்தியின் கொள்கைகளை இறுதிவரை பின்பற்றினார்.

தனிப்பட்ட வாழ்க்கை:

பஷீர் தனது 40-வது வயதில் ஃபாபி என்ற பெண்ணை மணந்தார். அவர்களது 36 ஆண்டு கால திருமண வாழ்க்கையைப் பற்றி ஃபாபி பஷீரின் எடியே என்ற நூலை எழுதினார். ஒரு குறுகிய காலம் மனநலப் பிரச்சினைகளால் பாதிக்கப்பட்டு, எர்ணாகுளத்தில் ஆயுர்வேத சிகிச்சை பெற்றார்.

விருதுகள் மற்றும் அங்கீகாரம்:

பத்மஸ்ரீ (1982): இந்திய அரசின் நான்காவது உயரிய குடிமை விருது.

சாகித்ய அகாடமி பெல்லோஷிப், கேரள சாகித்ய அகாடமி பெல்லோஷிப், மற்றும் வள்ளத்தோள் விருது (1993) ஆகியவற்றைப் பெற்றார்.

கோழிக்கோடு பல்கலைக்கழகத்தின் டி.லிட் பட்டம் பெற்றார்.

மறைவு:

வைக்கம் முகமது பஷீர் 1994 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 5 ஆம் தேதியன்று, தனது 86-வது வயதில் கோழிக்கோட்டில் காலமானார்.

ஆனால், அவரது கதைகள் இன்றும் பல தலைமுறை வாசகர்களால் வாசிக்கப்பட்டு, மலையாள இலக்கியத்தில் அழியாத இடத்தைப் பெற்றுள்ளன.

பஷீரின் வாழ்க்கையும் எழுத்துக்களும், அன்பு, கருணை, மற்றும் மனிதநேயத்தை உயர்த்தும் ஒரு எழுத்தாளனின் பணியை எடுத்துக்காட்டுகின்றன, இது அவரை இலக்கிய உலகில் ஒரு தனித்துவமான ஆளுமையாக்குகிறது.

Hindusthan Samachar / J. Sukumar